Passie-spirit

Als we de vraag stellen waar God te vinden is als mensen lijden, dan kijken we best naar Jezus. Al van bij het begin van zijn openbaar optreden kondigt Jezus aan dat Hij een goede, blijmakende boodschap heeft voor arme, berooide, gekwetste mensen. Jezus staat arme, zieke en gebroken mensen bij in woord en daad. In Hem wordt de zorg weerspiegeld van onze God die het opneemt voor wie het moeilijk heeft. Gods toewending tot lijdende mensen wordt in Jezus vlees en bloed.

Heel verrassend bereikt die toewending een climax in Jezus' eigen lijden en dood. Ooit heeft de pastoor van Ars gezegd dat het kruis het geleerdste boek is dat wij als christenen kunnen lezen. Jezus' kruisdood geeft ons weliswaar geen bevredigende uitleg of verklaring over God en het lijden, maar brengt wel aan het licht dat God ons ook in het Golgota van ons bestaan steunend nabij wil zijn. Tot op vandaag hebben mensen in concentratiekampen dit begrepen wanneer ze uit prikkeldraad een kruis hebben gevlochten. Ze hebben in de godverlaten Jezus een broeder, een lotgenoot erkend. De Franse schrijver Paul Claudel zegt het ergens als volgt: 'Jezus is niet gekomen om het lijden uit te leggen of om alle lijden weg te nemen. Hij is gekomen om het lijden met zijn aanwezigheid te vullen.' Tegelijk confronteert de Gekruisigde ons met de vraag: 'Waarom doen jullie elkaar zoveel lijden aan; waarom maken jullie Gods droom zo vaak kapot...?'

Dat God Degene is die ons bijstaat, kunnen we bovendien ontdekken via de mensen die ons vriendelijk en zorgzaam blijven omringen in uren van nood. In de tochtgenoot, de vriend van lijdende mensen kunnen we een afglans van Gods barmhartigheid zien. In mensen die zieken, eenzamen, treurenden omarmen en troosten, ontwaren we een glimp van Gods goedheid. Zij doen ons iets vermoeden van de Onzichtbare die ons nooit laat vallen. In hun tedere, helpende hand kunnen we op het spoor komen dat God ieder mensenkind, hoe broos ook, steunend aanraakt.