Passie-spirit

De veertigdagentijd gaat langzaam maar zeker vooruit. Nog even en we beginnen weer aan de Goede Week. Het is een week van contrasten: een week van vreugde en van verdriet; van eenzaamheid en van verbondenheid; van luid gejoel en gejuich en van stilte; van lijden en van troost; van verraad en van trouw; van dood en van leven...

Palmzondag, de intocht van Jezus in Jeruzalem, de enthousiaste massa, het contrast met het lange en dramatische passieverhaal, het lijden en de dood... Witte Donderdag, Jezus die zichzelf geeft, zijn lichaam en zijn bloed, die zelf de grootste dienaar van allen wordt en de voeten van zijn leerlingen wast, het stil verwijlen en bidden bij de Heer... Goede Vrijdag, het lijden en de dood, opnieuw luisteren naar de laatste momenten van Jezus’ leven, stilstaan bij het kruis, stil worden bij lijden en dood... Stille Zaterdag, een dag van stilte, van niets, van afscheid nemen, van denken aan wat geweest is, van laten bezinken... maar ook van uitzien naar wat komt, wetend dat dood en lijden niet zullen overwinnen.

We moeten die week door om Pasen te kunnen vieren, nieuw leven, opstanding, de overwonnen dood … is dat niet de kern van het hele passieverhaal, dat leven en liefde sterker zijn dan lijden en dood? De passie is geen triestig gebeuren, maar een hoopvolle boodschap voor de toekomst.